Μικρασιατική Καταστροφή

Η ίδρυση υποκαταστήματος της Εθνικής Τραπέζης στη Σμύρνη επανέφερε και την Εθνική Ασφαλιστική στη Μικρά Ασία και την ενδοχώρα της. Όπως αναφέρεται στα πρακτικά του το Δ.Σ. της Εταιρίας τον Αύγουστο του 1920, και μετά από απαίτηση της Εθνικής Τραπέζης, ίδρυσε πρακτορείο στη Σμύρνη.

Παράλληλα εγκρίθηκε η έναρξη εργασιών και στην υπόλοιπη Θράκη, την Ανατολική, η οποία είχε περιέλθει στην Ελλάδα. Έτσι θα καταγραφούν στις καταστάσεις της Εθνικής Ασφαλιστικής η Ραιδεστός, η Καλλίπολη και οι Σαράντα Εκκλησίες.

Όμως το όνειρο κράτησε λίγο, όπως λίγος ήταν ο χρόνος που παρέμειναν οι Ελληνικές δυνάμεις στους τόπους αυτούς. Άρχισε η κατάρρευση του Μικρασιατικού μετώπου και τον Αύγουστο του 1922, μέσα στη δίνη των τραγικών γεγονότων, η Εθνική Ασφαλιστική διακόπτει τις εργασίες της και αρχίζει η μεταφορά του υποκαταστήματος της Εθνικής Τραπέζης. Η Εταιρία προσπαθεί να εκχωρήσει τις εργασίες στους αντασφαλιστές της. Η North British δέχεται το 1% του μεριδίου και υποδεικνύει τη μη αναγνώριση οποιασδήποτε ευθύνης για τις πυρκαγιές που συνέβησαν στη Σμύρνη κατά την επιδρομή. Οι δραματικές εξελίξεις θα οδηγήσουν και στην απόφαση διακοπής των εργασιών σε Ραιδεστό, Καλλίπολη και Σαράντα Εκκλησίες. Ταυτοχρόνως, η αγγλική εταιρεία "SUN", με εμπιστευτική επιστολή της ενημερώνει την Εθνική Ασφαλιστική για τη γραμμή που θα τηρούσαν οι ασφαλιστικές εταιρείες στη Σμύρνη.

Η συνολική ζημία που προκάλεσε στην Εταιρία η περιπέτεια της Σμύρνης ανερχόταν στα 8.250.500 δρχ., ύψος που αποδεικνύει ότι η Εθνική Ασφαλιστική είχε αναλάβει υψηλούς κινδύνους στα περίπου δύο χρόνια που διήρκεσαν οι εκεί εργασίες της. Και συμπερασματικά δείχνει ότι δεν αναμενόταν το άδοξο τέλος. Οι συνέπειες της περιπέτειας διατηρήθηκαν για πολλά χρόνια λόγω της προσφυγής πελατών της Εταιρίας που διεκδικούσαν αποζημιώσεις στα Ελληνικά δικαστήρια.